ΕΝΡΟΝ
(πάρτυ σαν να είναι νάιντιζ)
της Lucy Prebble
Σκηνοθεσία: Άρης Λάσκος
Για πρώτη φορά στην Ελλάδα, παρουσιάζεται επί σκηνής το δεύτερο θεατρικό έργο της Αγγλίδας συγγραφέα Lucy Prebble με τίτλο «ENRON» (2009), σε σκηνοθεσία Άρη Λάσκου, από τις 24 Μαρτίου έως τις 17 Απριλίου στο θέατρο ΕΛΕΡ.
Το θέατρο ΕΛΕΡ παρουσιάζει από τις 24 Μαρτίου το θεατρικό έργο της Αγγλίδας συγγραφέως Λούσι Πρεμπλ «Ένρον», ένα έργο του 2009 που ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα σε σκηνοθεσία του Άρη Λάσκου και χρησιμοποιεί τη φόρμα της κωμωδίας για να μιλήσει για ένα μεγάλο χρηματιστηριακό σκάνδαλο αλλά και για τις αυταπάτες και τον εφησυχασμό που επιβάλλει το οικονομικό σύστημα στους πολίτες.
Έχοντας έως τώρα εξειδίκευση στο θέατρο ντοκιμαντέρ («Υπόθεση Λάραμι», θέατρο Σφενδόνη, «Εμφύλιος – μια ξένη χώρα», Πειραματική Σκηνή Εθνικού Θεάτρου, «Υπόθεση Φαρμακονήσι», Φεστιβάλ Αθηνών, «X-APARTMENTS», Στέγη Ιδρύματος Ωνάση), ο σκηνοθέτης Άρης Λάσκος και η ομάδα του καταπιάνονται για πρώτη φορά με έργο μυθοπλασίας. Βασισμένο μεν στα πραγματικά γεγονότα του «μεγαλύτερου εταιρικού σκανδάλου όλων των εποχών» (σύμφωνα με τη Washington Post), με έμφαση στη μυθοπλασία δε, το έργο παρουσιάζει επί σκηνής την επί μία δεκαετία φρενήρη οικονομική ανάπτυξη του αμερικανικού κολοσσού ενέργειας Enron, που από συνολική αξία υπολογιζόμενη σε 60 δισεκατομμύρια δολάρια, πτώχευσε σε μόλις 16 μήνες το 2001, μέσα από μια πρωτοφανή –τότε– οικονομική καταστροφή που άφησε πάνω από 20.000 άνεργους και εξαφάνισε 28 δισεκατομμύρια δολάρια από μισθούς και συντάξεις.
Πέντε ηθοποιοί επιδίδονται σε μια άσκηση ρυθμού ακριβείας, αποδίδοντας τους τέσσερις βασικούς ρόλους (πρόεδρος, γενικός διευθυντής, οικονομικός διευθυντής και μεγαλοστέλεχος της Enron) και ένα πλήθος υποστηρικτικών υπόλοιπων (από σκηνές πλήθους χρηματιστών ή δικηγόρων μέχρι τον κυβερνήτη Άρνολντ Σβαρτζενέγκερ και τους… αδελφούς Λήμαν). Διατηρώντας, ωστόσο, έως ένα σημείο στοιχεία από τις προηγούμενες δουλειές της, η ομάδα χρησιμοποιεί μέσα στο έργο της Πρεμπλ αποσπάσματα από τις έρευνες των Bethany McLean και Peter Elkind «Ένρον: Καρχαρίες στο δωμάτιο» και του Kurt Eichenwald «Σκάνδαλο Enron: Η συνωμοσία των ηλίθιων», δημιουργώντας μια ενδιαφέρουσα επί σκηνής αντίστιξη του επινοημένου υλικού και του ντοκουμέντου και εμβαθύνοντας περισσότερο στην έρευνα της αληθινής ιστορίας αυτής της κατάρρευσης.
Με μια γραφή σχεδόν κινηματογραφική (ακαριαίες αλλαγές χώρου και χρόνου), λόγο και ρυθμό ταχύτατο και ύφος που κυμαίνεται από την κυνικότητα έως το μαύρο χιούμορ, αφηγούνται στην παρούσα ιστορική συγκυρία (κατά την οποία, ενώ η οικονομική κρίση είναι πλέον πίσω, η πανδημία δεν αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας για «αναίμακτη» επιστροφή στον πρότερο βίο), το πού μπορεί να φτάσει η ανθρώπινη επινόηση και αδηφαγία, όταν οι «συνθήκες» το επιτρέπουν. Ξεκινώντας από το 1992 και κλείνοντας το 2001, βλέπουμε μπροστά μας πώς μια «ιδέα» για δημιουργική λογιστική αρθρώνει τελικά μια γιγαντιαία εταιρεία-μαύρη τρύπα που ρούφηξε μπροστά της τα πάντα (δικηγόρους, ορκωτούς λογιστές, αναλυτές αγοράς, χρηματιστήριο, κυβερνήτες, νομοθέτες), αυξάνοντας κατακόρυφα τα κέρδη των ίδιων των εταίρων (που την ίδια στιγμή καταλήστευαν την εταιρεία τους), για να γκρεμιστεί τελικά σαν πύργος από τραπουλόχαρτα, ως θλιβερός προπομπός της επερχόμενης –τότε– παγκόσμιας οικονομικής κρίσης.
Όσο κι αν η μορφή του θυμίζει κωμωδία, η σκηνική αποτύπωση του έργου γίνεται τελικά μια έντονη συναισθηματική εμπειρία, διάρκειας εκατό λεπτών, για τις αυταπάτες και τον εφησυχασμό που το οικονομικό σύστημα επιβάλλει. Μέσω της επιμονής στη διατήρηση του ρυθμού και της σταδιακής απελευθέρωσης της ενέργειας του ηθοποιού, η παράσταση γίνεται μια κραυγή αγωνίας. Τι έχουμε άραγε μάθει έπειτα από δέκα και πλέον έτη οικονομικής κρίσης; Ποιες πολιτικές άλλαξαν; Ποιες τακτικές ακολουθούνται πλέον; Πώς αλλάξαμε εμείς ως πολίτες; Τι μαθήματα πήραμε από την κατάρρευση; Τι και ποιον πιστεύουμε πια; Πώς εμπιστευόμαστε; Έμεινε, λοιπόν, κάτι χειροπιαστό για εμάς έπειτα από τόση ταλαιπωρία;
Τη μετάφραση του έργου υπογράφουν ο Άρης Λάσκος, ο Χρήστος Κοντογεώργης και ο Γιάννης Παναγόπουλος, τη σκηνοθεσία ο Άρης Λάσκος, τη δραματουργία ο Άρης Λάσκος, η Αντριάνα Ανδρέοβιτς και η Κόνυ Ζήκου, τη μουσική ο Κορνήλιος Σελαμσής, την κίνηση η Μυρτώ Γράψα, το σκηνικό η Ηλένια Δουλαδίρη, τα κοστούμια ο Χαράλαμπος Νικολάου, τους φωτισμούς η Σεσίλια Τσελεπίδη, ενώ βοηθός σκηνοθέτη είναι η Αντριάνα Ανδρέοβιτς.
Παίζουν οι: Μάνος Βαβαδάκης, Χρήστος Κοντογεώργης, Καλλιόπη Παναγιωτίδου, Γιάννης Παναγόπουλος, Γωγώ Παπαϊωάννου.
Συντελεστές
Μετάφραση
Άρης Λάσκος, Χρήστος Κοντογεώργης, Γιάννης Παναγόπουλος
Σκηνοθεσία
Άρης Λάσκος
Δραματουργία
Άρης Λάσκος, Αντριάνα Ανδρέοβιτς, Κόνυ Ζήκου
Μουσική
Κορνήλιος Σελαμσής
Κίνηση
Μυρτώ Γράψα
Σκηνικό
Ηλένια Δουλαδίρη
Κοστούμια
Χαράλαμπος Νικολάου
Φωτισμοί
Σεσίλια Τσελεπίδη
Βοηθός Σκηνοθέτη
Αντριάνα Ανδρέοβιτς
Φωτογραφίες
Αναστασία Γιαννάκη
Υπεύθυνη Επικοινωνίας
Ευαγγελία Σκρομπόλα
Παίζουν οι:
Μάνος Βαβαδάκης, Χρήστος Κοντογεώργης, Καλλιόπη Παναγιωτίδου, Γιάννης Παναγόπουλος, Γωγώ Παπαϊωάννου
Ώρες παραστάσεων
- Πέμπτη – Σάββατο 21:00
- Κυριακή 18:00
Διάρκεια παράστασης 100 λεπτά
Τιμές εισιτηρίων
- 15 ευρώ (κανονικό)
- 10 ευρώ (Αμεα, φοιτητικό, ανέργων και άνω των 65)